Gisterenavond met Nicky naar Peter Gabriel in de Ziggo Dome geweest! Wat een geweldig concert en wat een geweldige concertzaal! Volle bak, 17000 Gabriel gekkies en ondanks het feit dat Peter ook al ver in de zestig is was het helemaal te gek! De Ziggo Dome is een geweldige zaal met een zeer goede akoestiek, zeer behulpzaam personeel (ik loop momenteel wat moeilijk), lichtinstallatie is overweldigend.
Kortom, aanrader voor toekomstige concerten, en Peter bedankt!
Neen, geen computervirus maar een redelijk opmerkelijke drang naar Apple producten die voorheen de voordeur absoluut niet mochten passeren! Heb al eerder geschreven over de opmerkelijke iPad, geweldig ding. Spontaan de behoefde gekregen om iets te ontwikkelen voor de iPad maar dat is lastig in een Windows omgeving. Dus nogmaals de stoute schenen aangetrokken en een iMac laten aanslepen. Wauw, wat mooi! Toegegeven, Apple prijzen zijn niet aan de lage kant, maar wat een machine! Geweldig scherm, enorm groot maar dat was mijn keuze. Prachtige vormgeving, vreemd klein toetsenbord maar werkt fijn, geweldige muis. Het OS X Mountain Lion is een uitgebreid operating system, wel even wennen maar ongelofelijk krachtig.
Minpuntje: maak dat toetsenbordje niet schoon met een beetje Glassex, hoe voorzichtig ook. Ben nu dus al toe aan mijn tweede toetsenbordje….
Populair bijgeloof; onder een ladder doorlopen brengt ongeluk. Iets met ladders die een natuurlijke driehoek vormen welke dan symbool staat voor de heilige Drie-eenheid. Hier is meer te vinden over dit onderwerp.
Ik heb de Spike geprobeerd zijn pootjes te laten kruisen, een wensje te laten doen, op zijn poetemanschoentjes te spugen maar hij wil hier allemaal niets van weten. Mijn kat is dus niet bijgelovig, ik wel een beetje. En mocht U zich afvragen waarom die ladder daar stond, de rookmelder back-up batterij moest vervangen worden.
Heb al eerder aangegeven dat de iPad een geweldig ding is. Sommige accessoires gaan echter te ver….
Hier te koop voor maar $47,86.
Deze zijn ook verkrijgbaar bij Amazon.com…..
Mijn ‘liefde’ voor computers is vroeg begonnen. Ergens begin jaren tachtig, ik was geloof ik 16, meenden mijn zwager Ton en ik dat het wel handig zou zijn om de titels en artiesten van alle disco singles die ‘drive-in show Smile Amsterdam’ in haar bezit had op te slaan in een computer. Tijdens het ‘draaien’ van disco muziek op feesten en partijen zou Ton, de DJ/eigenaar die dat erg leuk deed, snel verzoeknummers op kunnen zoeken, of we de plaat hadden en in welke platenbak de gigantische grote schijf te vinden zou zijn.
Ton beschikte over honderden 12-inch singles, een 12-inch is een vinylsingle op elpeeformaat volgens Wikipedia. Deze singles moesten worden afgespeeld op 45 toeren en het geluid had een groter dynamisch bereik en een groter frequentiebereik dan reguliere LP’s of singeltjes. Het was een indrukwekkende verzameling muziek, tientallen kilo’s sleepwerk bij elk ‘optreden’.
Maar wat was nu eigenlijk een computer? Ik was maar een eenvoudige MAVO leerling en Ton had volgens mij ook geen idee. Met zijn tweeën op pad gegaan in de Bilderdijkstraat, bij een speciaalzaak (Muco? Radio Rotor? Ik weet het niet meer) ons probleem voorgelegd en volgens de verkoper zou dat allemaal kunnen met de nieuwe Sinclair ZX80!
Eenmaal thuisgekomen het mysterieuze apparaat uitgepakt en aangesloten op mijn zwart-wit tv’tje. Er gebeurde niets, een zwart scherm met een cursor die versprong bij elke membraan aanslag (toetsen had de ZX-80 niet, het waren net sponsjes waar je op drukte). De handleiding was Engelstalig, een taal die ik destijds zeker nog niet beheerste. Waar kon je nou beginnen met het invoeren van die disco schijven?
Grote teleurstelling, ellende, wat nu? In mijn herinnering heeft de ZX-80 een tijdje staan verstoffen, ik was een illusie armer tot dat ik besloot om, met een papieren woordenboek in de hand, de handleiding te vertalen. Moet lastig zijn geweest maar al snel kwam ik erachter dat het kreng moest worden geprogrammeerd in iets dat BASIC heette. Veel woorden uit de handleiding kon ik niet terug vinden in mijn Prisma woordenboek, of de vertaling van woorden als LET, FOR, PEEK en POKE sloegen helemaal nergens op.
Toch doorgezet, enorm zelfs. Al snel een ‘Hello World’ programma ingevoerd, een hele regel code, moet iets geweest zijn van:
10 PRINT “Hello World”
Na het indrukken van de RUN toets flikkerde het scherm enorm en verscheen er even Hello World op het scherm.
Hoe dom dit ook allemaal klinkt dit is toch het punt geweest van een enorme verslaving, Al snel was ik de taal BASIC machtig en ontdekte ik dat je de Z80 microprocessor, het kloppende hart van de Sinclair, ook in assembly kon programmeren. Een machinetaal die kennis vereist van dingen als hexadecimaal en binair maar goed, ook deze mysterieuze taal beheerste ik na een tijdje. Ik kocht dure dunne boekjes met ‘listings’ bij het Computer Collectief aan de Amstel. Zegt het programma ‘Eliza’ U nog iets?
Overigens was het mogelijk om geschreven programma’s op te slaan op een cassetterecorder, met veel gepiep en gekraak werd het programma dan weggeschreven op een audio tape! Enorm gedoe om het bewaarde progje weer te laden, het heen en weer spoelen van het bandje om juist dat stukje code te vinden was een enorm gedoe.
Na al deze ontberingen was er toch een enorme teleurstelling, het interne geheugen van een whopping 1 Kb (1024 bytes) van de Sinclair was niet voldoende om honderden platen in op te slaan…….. De Sinclair heeft nooit dienst gedaan als DIS Smile Disco computer, het ding was wel de start van een fascinatie en een wel aardige carrière in de computer branche en van een geweldige hobby!
Na de Sinclair ZX-80 kwam de volwassen TRS-80 waarvoor ik een aantal vakanties heb moeten werken bij de stadsreiniging Amsterdam, ook voor de ‘expansion interface’ die ik zelf gebouwd had omdat de echte van Tandy te duur was.
Ook nog even een goedkope kloon van de BBC computer gehad, de Acorn Atom.
Daarna de wonderbaarlijke Atari 1040stf waarmee ik mijn HTS afstudeerscriptie heb geschreven, het uitprinten op een 9-naalds NLQ (Near Letter Quality) printertje heeft mij een hele nacht gekost.
En toen de eerste PC, ik werkte al en programmeerde bij de firma RAET in Maarsen in talen als dBase, Clipper, Pascal en C, maar ik moet eerlijk bekennen, mijn liefde voor de geweldige Sinclair ZX-80 is nooit overgegaan.
Bedankt meneer Sir Clive Sinclair!
Ik heb een koffiepinguin op mijn keukenblad staan.
Het is zo’n Dolce Gusto ding, broederlijk naast mijn kick ass espresso-ding. Niet om reclame te maken maar dit ding is goed. Wat mij vooral bevalt is het feit dat de koffie, choco en cappuccino snel te maken zijn, goed op temperatuur zijn en prima qua smaak. Onze kat Spike is echter wat minder gecharmeerd van het ding, lawaai! Hij zal er wel aan wennen.
Oh, het belangrijkste, ik ben ooit eens in de val van een andere koffiemachine producent gevallen, die van die George Clooney reclames. Dat was een soort verkapte boekenclub, de capsules van de DG zijn gewoon bij de supermarkt verkrijgbaar!
Aan niemand vertellen, ik schrijf dit op de beste tablet die ik ooit in mijn handen heb gehad. Een Apple iPad. En ja, ik ben helemaal gek op dat ding al was het even wennen.
Soms krijg ik het op mijn heupen en ga ik schoonmaken. Deze vaas van een niet nader te noemen Zweeds bedrijf was wel weer eens toe aan een doekje. Aangezien ik dat meestal iets grondiger doe, in dit geval met een warm sopje, kom ik nog wel eens bedrogen uit……
Beplakt in plaats van echt gekleurd glas….. Eigen schuld, de waarschuwing op de vaas las ik pas NA het sopje.
Spike
Na jaren van afwezigheid eindelijk terug op het web! Met WordPress is het onderhouden van een eigen site een stuk eenvoudiger geworden. Met dank aan Tijl Vos van:
Vanzelfsprekend een foto van Spike, de heersende kat die na lange afwezigheid eindelijk weer thuis is komen wonen. Geweldig! Ons huis was binnen no-time omgetoverd tot een poetenman-walhalla, vol met speeltjes, torens, touwtjes, kussentjes e.d. Hij voelt zich thuis.
